Page 74 - yunanca
P. 74
Μετά το Ρίο, οι περισσότερες χώρες αποδέχθηκαν γενικά αυτή την ιεραρχία ως στρατηγική για
ένα περιβαλλοντικά ορθό σύστημα διαχείρισης αποβλήτων. Κατά την τελευταία δεκαετία, η
έννοια της ολοκληρωμένης διαχείρισης αποβλήτων (ΟΔΑ) έχει εξελιχθεί και γίνεται σιγά-σιγά
αποδεκτή από τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων. Η ΟΔΑ βασίζεται σε μια σειρά
προσεγγίσεων για τη διαχείριση των αποβλήτων, που περιλαμβάνουν όλες τις πτυχές της
διαχείρισης των αποβλήτων από την παραγωγή έως τη διάθεση και όλα τα ενδιάμεσα στάδια,
όπου λαμβάνονται υπόψη, ανάλογα με την περίπτωση, τεχνικοί, πολιτιστικοί, κοινωνικοί,
οικονομικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Η ανάκτηση των πόρων είναι κρίσιμη και
αποτελεί μέρος αυτής της στρατηγικής [54, 56]. Οι τρέχουσες πρακτικές ανακύκλωσης των
αστικών οργανικών αποβλήτων περιλαμβάνουν:
➢ Χρήση των νωπών αποβλήτων από τις αγορές λαχανικών, τα εστιατόρια και τα
ξενοδοχεία και τις βιομηχανίες επεξεργασίας τροφίμων ως ζωοτροφές για το αστικό
ζωικό κεφάλαιο,
➢ Άμεση εφαρμογή στερεών αποβλήτων στο έδαφος και από το έδαφος,
➢ Εξόρυξη παλαιών χώρων αποθήκευσης αποβλήτων για να χρησιμοποιηθούν ως
λίπασμα σε γεωργικές εκτάσεις,
➢ Εφαρμογή ζωικής κοπριάς, όπως κοπριά πουλερικών/χοίρων και κοπριά αγελάδων,
➢ Άμεση εφαρμογή ανθρώπινων περιττωμάτων ή βιολογικών στερεών στο έδαφος,
➢ Οργανωμένη κομποστοποίηση στερεών αποβλήτων ή κομποστοποίηση στερεών
αποβλήτων μαζί με ζωική κοπριά ή ανθρώπινα περιττώματα.
Όποια μέθοδος και αν χρησιμοποιηθεί, η διαδικασία μικροβιακής αποσύνθεσης απελευθερώνει
ευεργετικά θρεπτικά συστατικά στα οργανικά απόβλητα για τη βελτίωση του εδάφους και την
ανάπτυξη των φυτών. Η κομποστοποίηση είναι η διαδικασία αποσύνθεσης ή διάσπασης των
οργανικών αποβλήτων (από μικροοργανισμούς όπως βακτήρια, μονοκύτταρους οργανισμούς,
μύκητες και ασπόνδυλα) σε έναν πολύτιμο πόρο που ονομάζεται κομπόστ. Η κομποστοποίηση
γίνεται σε αστικές περιοχές σε διάφορες κλίμακες (μεγάλες, μεσαίες, μικρές) από διάφορους
ανθρώπους (δήμους, ΜΚΟ, κοινότητες, ιδιώτες) και για διάφορους σκοπούς (κηπουρική,
εξωραϊσμός, γεωργία). Στη δεκαετία του 1970, η μεγάλης κλίμακας συγκεντρωτική λίπανση
ήρθε στο προσκήνιο, ιδιαίτερα στον κόσμο. Ωστόσο, αυτό αποδείχθηκε ανεπιτυχές. Η συλλογή
και η μεταφορά οργανικών αποβλήτων σε κεντρικά διαχειριζόμενους χώρους είναι δαπανηρή,
χρονοβόρα και ενεργοβόρα- οι διαδικασίες αυτές εξαρτώνται επίσης από εισροές ορυκτών
καυσίμων, οι οποίες συχνά επιδοτούνται σε μεγάλο βαθμό για να διασφαλιστεί η διατήρηση
των εισροών καυσίμων, αυξάνοντας έτσι την οικονομική αναποτελεσματικότητα σε
μακροοικονομικό επίπεδο.
66