Page 65 - makedonca

тоа, тие ги фокусираат своите ограничени ресурси на приоритетните потреби како што
се „собирање отпад“ и „безбедно отстранување“, со кои се трошат големи делови од

општинските буџети во земјите со ниски приходи, бидејќи нивното враќање на

трошоците е ниско. Иронијата е што трошоците за отстранување на отпадот може да се
намалат преку компостирање доколку добро се планираат. Но, она што изгледа како

логична ситуација со вин-вин за градските служби и земјоделците ретко е реалност во
земјите во развој. Ова се должи на различни фактори како што се недостиг на опрема со

пристапна цена, недостаток на технички персонал, чести механички дефекти и

финансиски ограничувања. Во 1990-тите, се развија мали и средни, децентрализирани
иницијативи засновани на компостирање. Сепак, преминот од централизиран кон

децентрализиран пристап на компостирање често дополнително се комплицира поради
недостатокот на меѓусекторско планирање (отпад/планирање/земјоделство) во

управувањето со отпадот. Неуспехот на малите децентрализирани пристапи да добијат
сеопфатна државна поддршка на национално ниво го ограничи успехот на студиите

спроведени во оваа рамка.

Подобрите опции за компостирање се оние кои се децентрализирани и користат органски
отпад што е можно поблиску до изворот. Децентрализирано на лице место (за

комерцијален органски отпад) и на лице место (за домашен органски отпад) се
претпочитаните нивоа на интервенција, при што секоја интервенција бара соодветна

технологија на соодветен обем. Во суштина, примарната функција е за добивање на

хранливи материи. Рециклирање на органска материја од отпад во почвата на најефикасен
и најефективен начин; оттука и приоретизирањето на пристапите за компостирање во

двор (дома) и децентрализиран (заедница). Централизираните општински пристапи
немаат добар учинок и потенцијалните придобивки од поголемите стопанства не се

реализирани поради оперативните и маркетиншките ограничувања.

Како резултат на тоа, неопходноста од имплементација на стратегии за управување со
отпад од мал и регионален размер, со ограничен капацитет се издвојува како основа за

воспоставување ефективни системи за управување со отпад. Собирањето и
рециклирањето на органскиот отпад од секоја фарма сама или преку кластер (мрежа) на

одреден број фарми кои се здружуваат би бил правилен и податлив пристап. Во урбаните
средини, формирањето на мали собирни центри (во секоја улица или населба) од страна

на општините за селекција на органскиот отпад на изворот може да биде изводливо

решение (слика 10 и 11).

57